Eet je mee?
Mijn voorstelling van het Hebreeuws was dat het, net als bij bijvoorbeeld het Chinees of de hiërogliefen, deels gevormd is door de visuele weergave van hetgeen dat wordt beschreven.
Op basis daarvan ben ik begonnen een schrift te ontwikkelen dat hopelijk benaderingsverschillen door cultuurdiffrentiatie overbrugt.
Met als inslag dat, als er mensen van verschillende culturen iets proberen aan elkaar over te dragen, cultuurgebonden verwachtingen bij het betreffende onderwerp bij alle betrokken partijen meer gelijkgestemd zullen worden.
Zodat er minder deceptie zal zijn. Dit doordat er meer gekeken wordt naar kernwaarde van het beschrevene.
Ik heb hieronder de uitnodiging om deel te nemen aan de maaltijd uitgewerkt, gezien de vormgeving met het oog op het gebruik in een brief (als de schrijver de geadresseerde uitnodigt).
Het begint met een open deur waardoor als het ware de gast naar binnen kan, daarna staat er een eettafel en helemaal rechts staat de gastheer die de gast uitnodigt mee te eten.
De vormgeving van de eettafel luisterde heel nauw. Hij moest ervoor zorgen dat de kernwaarde van het samen eten er voor alle culturen aan af te lezen is (er moet worden voorkomen dat de genodigde iets verwacht dat hij niet zal vinden).
Per cultuur zijn eettafels in harmonie met de cultuurgebonden vorm en betekenis van het samen eten. In Nederland wordt heel anders gegeten dan in Ethiopië.
Wat betreft de vormgeving zijn er elementen die in alle culturen terugkomen. Deze, maar ook een gemiddelde van meerdere culturen, zijn in de vormgeving meegenomen.